چی میشه اگه یک روز کل رهبران جهان این دعواها، بگومگو ها، جنگ ها و همه اینا رو تموم کنن و بعد بدون هیچ سیاست خفته ای بنشینن کنار همو چای بخورن. یه لیوان چای گل گاو زبان؟ ها؟
هرگز نمیشه...
یادمه وقتی بخشِ «در سیرت پادشاهان» جناب سعدی رو خوندم با خودم گفتم کاش میشد تک تک این حکایت هارو توی گوش تمام حاکمان جهان فریاد بزنن....
اگه بشه ؟!
جناب سعدی هم احتمالا همین کارو می خواسته بکنه ...
جنگ از همون زمان انسان‌های اولیه بوده، و فکر نمی‌کنم تا پایان کارمون هم مردم دست از جنگ بردارن. ولی این آرزویه که امیدوارم یک‌روز به واقعیت تبدیل شه. :)
+ قالب و هدر خیلی خوشگله :))
انگار تنها چیزی که ما انسان ها خوب یاد گرفتیم جنگه
منم امیدوارم خیلی :)+ خیلی ممنون.منم انگار به این بیماری قالب عوض کردن دچارم "_"
شدنی نیست.انسان ذاتا حریص است.اصولا رهبران جهتن دنبال کشورکشایی هستند.نه خوردن چایی با همسایه
کاملا موافقم :)
چایی، موجود عجیبیه.... اگه با عطر زنجفیل باشه و با کیک کره ای خونگی و شعر همراه بشه،، باید بتونه آتش بس بده؛ شایدم یه روزی تونست 😊
اینجوری که شما گفتین آتش بس که سهله . کل دنیا همین فردا می رن چایخونه :)
امیدوارم بتونه .
ولی ممکنه یه سریاشون سر این که چای گل گاو زبون بخورن یا چای لیمو با هم دعوا کنن و جبهه بگیرن و دوباره همه چیز خراب شه(("=